Strona gĹĂłwna PodejĹcie przeglÄ dowe Sugerowana literatura
Gra na gieĹdzie:
Jak czytaÄ mapÄ ryzyko-zysk
Analiza portfelowa - wstÄp
Podstawy modelu Markowitza
Markowitz - obligacje i kredyt
Teoria Markowitza w praktyce
Jednoindeksowy model Sharpe`a
Nieliniowe modele rynku
Modele wieloindeksowe
Model rĂłwnowagi rynku CAPM
Model arbitraĹźu cenowego APT
Portfele efektywne
Krzywa portfeli efektywnych
Model porĂłwnawczy
RozkĹad zysku i ryzyka w portfelu
Parkiet:
Portfel krytyczny
Portfel minimalnego ryzyka
Portfel rynkowy i obligacje
Portfel rynkowy Sharpe`a
Portfel rynkowy CCM
Portfel peĹzajÄ
cy
Cena czy wartoĹÄ
Inwestowanie na kredyt
KrĂłtka sprzedaĹź i teoria Dyl`a
Portfele bezpieczne
Profesjonalny inwestor:
Pasywne zarzÄ
dzanie portfelem
Profesjonalny inwestor:
Rynek efektywny, rynek fraktalny
Inwestycje - kilka trudnych pojÄÄ
Chaos na polskiej gieĹdzie
Niepublikowane:
Ekonofizyka. Recenzaja
Wszystkie opisywane dotychczas portfele inwestycyjne
zakładały, że celem inwestora jest pomnażanie kapitału, a dobór
akcji w portfelu służy jedynie obniżeniu ryzyka inwestowania.
Nawet portele minimalnego ryzyka, które umożliwiały maksymalne
podniesienie trafności prognozy, oceniane były pod kontem zysku,
który mogą przynieść. Istnieje jednak spora grupa inwestorów, w
tym fundusze powiernicze i emerytalne, dla których głównym celem
jest utrzymanie wartości zainwestowanych na stałym poziomie
(nominalnym lub realnym). Każdy przyrost traktują oni jak zyski
nadzwyczajne, których starają się już nie utracić. Strategia
taka umożliwia wyłapywanie nawet niewielkich przyrostów i
zabezpieczanie się przed spadkami po tych przyrostach. Dla tak
myślących inwestorów stworzona została grupa kryteriów nazywana
po angielsku safety first (czyli najpierw bezpieczeństwo), która
umożliwia tworzenie portfeli maksymalnie zabezpieczonych przed
spadkiem ich wartości.
W PARKIECIE z 6.1.95 opisałem portfel minimalnego ryzyka jako inwestycję charakteryzującą się największą trafnością prognozy. Wytłumaczyłem przy tym znaczenie prawdopodobieństwa straty. Przypomnę, że jest to prawdopodobieństwo, iż stopa zwrotu portfela będzie mniejsza od zera. Możemy na podstawie tego parametru ocenić szansę, że nie stracimy inwestując w wybrany portfel. Rozwinięcie tego parametru do kryterium wyboru portfela określane jest jako
U podstaw tego kryterium leżało poszukiwanie portfela, dla
którego prawdopodobieństwo straty jest najniższe. Takie
podejście rozgraniczało portfele na posiadające dodatnie i
ujemne stopy zwrotu. Portfele z dodatnimi stopami zwrotu są
pożądane, a portfele o ujemnej stopie zwrotu nie. Rozgraniczenie
takie było jednak słuszne tylko w teorii, kiedy przyjmuje się
brak inflacji, idealną płynność rynku oraz brak podatków,
prowizji i innych kosztów inwestowania na rynku (prowadzenie
rachunków, zdobywanie informacji czy analizę kursów akcji). W
praktyce występuje wiele czynników, które powodują, że portfele
o zerowym zysku nominalnym realnie przynoszą straty. Roy
rozwinął więc to kryterium do postaci, w której najlepszym
portfelem jest taki, w którym prawdopodobieństwo wystąpienia
stopy zwrotu niższej od akceptowanego przez inwestora progu
bezpieczeństwa jest jak najmniejsze. Jeśli rozkład
prawdopodobieństwa stopy zwrotu portfela jest normalny kryterium
to można uprościć do postaci maksymalizowania odległości między
stopą zwrotu akceptowaną przez inwestora, a średnią stopą zwrotu
portfela. Odległość tą mierzy się w jednostkach równych
odchyleniu standardowemu portfela. W przypadku, gdy rozkład
stopy zwrotu nie spełnia warunków normalności, do szacowania
składu portfela można zastosować nierówność Czebyszewa, która
zachodzi dla dowolnej całkowalnej funkcji opisującej rozkład.
Zastanówmy się teraz, gdzie na krzywej portfeli efektywnych
może znaleźć się portfel bezpieczny Roya, w zależności od
przyjętego poziomu akceptowanej stopy zwrotu. Przyjmijmy przy
tym, że rozkład stopy zwrotu spełnia warunki normalności -
możemy więc stosować uproszczoną metodę wyznaczania tego
portfela. Graficznie możemy tą metodę zobrazować poprzez
poszukiwanie stycznej do krzywej portfeli efektywnych
przechodzącej przez punkt określający minimalny poziom zysku
wymagany przez inwestora. Jeśli poziom ten będzie równy stopie
zwrotu z walorów pozbawionych ryzyka portfel bezpieczny Roya
będzie równoważny portfelowi rynkowemu. Dla stopy zwrotu
równej zero otrzymany portfel będzie portfelem minimalnej
zmienności (optymalnym - maksymalny stosunek zysku do ryzyka).
Na rysunku przedstawione są trzy przykładowe portfele dla
wymaganej stopy zwrotu niższej od zera (P1), równej zeru (P2) i
większej od zera (P3).
Rysunek 1 Portfel bezpieczny Roya na mapie ryzyko-zysk
Analizując możliwe położenia portfeli można zauważyć, że każdy portfel na górnej części krzywej portfeli efektywnych może być portfelem bezpiecznym Roya. W miarę obniżania ryzyka i zysku portfele z tej krzywej mogą być akceptowane tylko pod warunkiem znacznego obniżania progu bezpieczeństwa. Portfel minimalnego ryzyka byłby portfelem Roya jedynie w przypadku akceptacji nieskończenie wielkiego spadku wartości. Tak więc możemy przyjąć (biorąc pod uwagę niechęć inwestorów do ponoszenia strat), że portfele konstruowane na bazie kryterium Roya są portfelami agresywnymi.
Pod artykułem zaprezentowane są 3 przykładowe portfele przy różnych progach bezpieczeństwa. Skonstruowane są one po sesji 22.03.95 przy horyzoncie czasowym 48 sesji i perspektywie 5 sesji. Warto zauważyć, że podnoszenie progu bezpieczeństwa nie zawsze skutkuje obniżaniem faktycznego prawdopodobieństwa straty - podniesienie progu z 0% do 1.45% skutkuje nieznacznym, ale jednak podniesieniem prawdopodobieństwa straty.
Kryterium to operuje tymi samymi pojęciami co kryterium Roya, przy odwrotnej ważności decyzji. W kryterium tym zakładamy, że zgadzamy się na niekorzystne zachowanie naszej inwestycji, pod warunkiem, że próg bezpieczeństwa (a w tym wypadku raczej próg zagrożenia) bedzie maksymalnie przesunięty w górę. W czasie konstruowania portfela zakładamy akceptowane prawdopodobieństwo wystąpienia niekorzystnego rezultatu (poziom zagrożenia). Dla portfeli o normalnym rozkładzie stopy zwrotu kryterium to może zostać uproszczone do postaci maksymalizowania funkcji:
f(RP, sP) = RP - C*sP
gdzie
C jest stałą zależną od poziomu zagrożenia (nie jest to
prawdopodobieństwo wystąpienia niekorzystnego rezultatu).
W praktyce maksimum to ma wartość skończoną. W teorii zakładającej możliwość nieograniczonej pożyczki może zdarzyć się, że maksimum to będzie nieskończone. Podobnie jak w przypadku kryterium Roya portfele, które nie spełniają warunków normalności rozkładu należy szacować z wykorzystaniem nierówności Czebyszewa.
Kryterium to idzie najdalej w kierunku bezpieczeństwa i
jednoczesnego podnoszenia zysku portfela. Telser założył, że
inwestorowi powinno zależeć na maksymalizowaniu oczekiwnej stopy
zwrotu portfela (jest to jedno z pierwszych kryteriów
inwestowania wprowadzone jeszcze przed teorią Markowitza). Aby
jednak nie utracić zalet dywersyfikaji (aby nie wybrana została
jedna firma o najwyższej prognozowanej stopie zwrotu)
wprowadzone zostało pewne ograniczenie. Otóż Telser wymaga, aby
prawdopodobieństwo niekorzystnego rezultatu było ustalone.
Określenie jaki rezultat jest niekorzystny powinno być również
znane przed rozpoczęciem optymalizacji. To znaczy, że inwestor
wyznacza w tym przypadku zarówno minimalny próg zagrożenia jak i
maksymalny poziom zagrożenia. Po wprowadzeniu takich wstępnych
ograniczeń należy znaleźć skład portfela o najwyższej
oczekiwanej stopie zwrotu. W związku z zastosowaniem dwóch
zazębiających się warunków początkowych może zdarzyć się, że nie
udaje się skonstruować portfela opartego o kryterium Telsera.
Jako przykładem posłużymy się portfelami zaprezentowanymi pod
artykułem. Przy założeniu progu zagrożenia na 0% i poziomu
zagrożenia na 25% kryterium to można opisowo przedstawić
następująco: należy znaleźć portfel o najwyższej oczekiwanej
stopie zwrotu, przy założeniu że prawdopodobieństwo straty nie
będzie większe od 25%. Analizując zaprezentowane portfele można
zauważyć, że nie istnieje portfel spełniający takie założenia.
Gdyby jednak podnieść poziom ryzyka do 50% proces poszukiwania
portfela zakończyłby się sukcesem.
Przedstawione w tym artykule sposoby wyboru portfeli kładą największą uwagę na zabezpieczenie się przed spadkami ich wartości. Słusznie więc portfele te nazywa się bezpiecznymi. Pamiętać jednak należy, że (zwłaszcza w opisanych dzisiaj przypadkach) portfel te oferują statystyczne bezpieczeństwo. Oznacza to, że nie możemy dokonywać ocen efektywności naszych działań po tygodniu (najlepiej zrobić nie wcześniej niż po kilku miesiącach).
---------------------------------------------------------- |Portfel bezpieczny|Portfel bezpieczny|Portfel bezpieczny| |Próg bezp. -1.45%|Próg bezp. 0 %|Próg bezp. 1.45%| ---------------------------------------------------------- |Firma |Udział|Firma |Udział|Firma |Udział| ---------------------------------------------------------- |AGROS |12.9 %|BRE | 1.0 %|KABLE | 7.0 %| |MOSTALEXP |46.8 %|MOSTALEXP |50.3 %|PPABANK |10.8 %| |WEDEL |17.7 %|OPTIMUS | 0.1 %|RAFAKO |79.3 %| |ŻYWIEC |22.6 %|POLIFARB C | 4.8 %|UNIVERSAL | 2.9 %| | | |WEDEL |18.0 %| | | | | |ŻYWIEC |25.8 %| | | ---------------------------------------------------------- |Zysk -0.66%|Zysk -0.81%|Zysk 6.68%| |Ryzyko 3.09%|Ryzyko 3.02%|Ryzyko 16.69%| |Beta 0.28 |Beta 0.27 |Beta 2.17 | |Prawd.straty 57.4%|Prawd.straty 59.2%|Prawd.straty 36.3%| ---------------------------------------------------------- |Źródło: programKAPITAŁPRO 2.1 | ----------------------------------------------------------